به رسمیت شناختن مخالفین سوری از سوی کشورها بیانگر همراهی این دولتها در جنایات تروریستی علیه مردم سوریه است و این کشورها شریک جرم اعمال خشوتبار تروریستها هستند. اقدامات این گروه تروریستی و کشتار مردم بیدفاع و استفاده از سلاحهای شیمیایی در برابر ارتش سوریه توسط این گروه با پروتکلهای الحاقی عهدنامههای چهارگانه ژنو (1988-1984) در تعارض است. متأسفانه عدم وجود مرجعی بینالمللی بیطرف و موثر در جهان که دارای ضمانت اجرای قدرتمند باشد منجر به رشد گروههای تروریستی میشود و کشورهای شمال نیز با در نظر گرفتن منافع اقتصادی- سیاسی خود گام برمیدارند ولو منجر به بیثباتی کشورهای دیگر و کشتار مردم سرزمین دیگری گردد. در قضیه سوریه اگر سازمان ملل آن مرجع مورد احترام است و کشورها میبایست در برابر خواست آن تسلیم گردند به چه دلیل میانجیگریهای فرستادة ویژه این سازمان در امور سوریه نادیده گرفته میشود و از طرحهای وی حمایت نمیشود. در عهدنامة چهارگانه ژنو در مواد 52 تا 56 به ترتیب وضعیت غیرنظامیان را معین کرده که طرفین متخاصم نباید به جمعیت و اموال غیرنظامیان، اماکن واموال فرهنگی و زیست محیطی و تاسیسات و استحکامات شهری آسیب برسانند که مخالفین دولت اسد به هیچیک از موارد فوق پایبند نبودهاند و نکتة تأمل براگیز این است که با تمام این اوصاف غرب و آمریکا و کشورهای تابع آنها دست به حمایت از این گروه تروریستی میزنند و اعتنایی به مسائل حقوقی بینالمللی ندارند و شورای امنیت سازمان ملل نیز به جای سرکوب شورشیان سکوت اختیار کرده و 3 عضو دائم و 10 عضو غیر دائم این شورا نیز در تجهیز مخالفین نقش بسزایی دارند. از سوی دیگر استفاده از تسلیحات شیمیایی از سوی مخالفین تخطی از قواعد آمرة بینالمللی است و تمامی کشورها در کنوانسیون منع تولید، انبار، خرید و فروش، گسترش و استفادة تسلیحات شیمیایی عضو هستند و باید اقدامات تروریستی در سوریه را محکوم و به مقابله با آن بپردازند اما با شناسایی مخالفین این کنوانسیون را نقض کرده و مرتکب جنایات علیه جامعة بشری میشوند. جرائمی که نسبت به اقلیتهای دینی و مذهبی اعم از شیعه و سنی و مسیحی در سوریه در حال رخ دادن است چه توجیهی دارد که غرب و نوکران حلقه به گوش آنها بدون ملاحظه از آن تبعیت میکنند. هزاران آوارة سوری که مورد تجاوز و تعرض القاعدهها و النصرهها قرار میگیرند را چه کسی باید پاسخگو باشد. طرح اصلاحات قانون اساسی که در سوریه برگزار شد و مردم این کشور به آن رای موافق دادند دموکراسی بود یا طرح شناسایی ائتلاف مخالفین و تجهیز آنها! چرا آمریکا و فرانسه و انگلیس توان خود را برای حمایت از طرح اخضر ابراهیمی به جای کمک به معارضین بکار نمیگیرند. چرا شورای امنیت سازمان ملل که کشور عراق را در قطعنامة؟؟؟ مجبور به عضویت در یک معاهده نمود اینبار مخالفین را از عواقب بکارگیری تسلیحات فاجعه بار شیمیایی نمیهراساند. میتوان چنین نتیجهگیری نمود که این مردم سوریه نیستند که خواهان تغییر ساختار حکومت کشور خویش هستند بلکه غرب خواهان سرنگونی محور مقاومت است و برای نیل به این هدف هیچ اهمیتی برای جان مردمان بیگناه و رعایت قوانین بینالمللی قائل نیست.
نظرات شما عزیزان: